Ճիշտն ասած, ես դեռ չգիտեմ, որ ուղղությունով շարունակեմ ուսումս: Մտածում էի՝ ինքնըստինքյան կիմանամ, ժամանակի ընթացքում, սակայն պարզվում է, որ սխալ էի մտածում:
Միշտ էլ սիրել են արվեստը: Փոքր ժամանակ դիզայնով շատ էի զբաղվում: Տիկնիկներիս շորեր էի կարում, տունիկ էի պատրաստում, զարդարում: Բայց ժամանակի ընթացքում միտքս փոխեցի: Այնքան փոխեցի, որր եկա հասա երաժշտությանը: Սիրահարվեցի ջութակին: Ամեն օր խնդրում էի հայրիկիս, որ ինձ համար ջութակ գնի՝ սովորեմ նվագել: Քանի որ ես շատ բախտավոր եմ՝ հայրիկս չէր սիրում ջութակը ու չէր գնում: Վերջում գլուխն այնքան «արդուկեցի», որ պապան ասաց. «Քեզ ջութակի դասերի կտանեմ միայն այն դեպքում, եթե դու գոնե մի տարի դաշնամուր նվագել սովերես»: Միամիտ ոչխարի նման հավատացի ու գնացի սովորեցի դաշնամուր նվագել: Երկու տարի հետո նոր հասկացա հայրիկի նպատակը: Նա ինձ չէր առնելու ջութակ, պարզապես ուզում էր դաշնամուր նվագեի, քանի որ դա իր սիրած երաժշտական գործիքն է: Կատաղեցի ու դադարեցի սովերել նվագել:
(Եթե ուշադիր նայեք կտեսնեք, որ զորով ձեռքս մի հատ երաժշտական գործիք են դրել ստիպել են նվագել)
(Աջ կողմում կանգնած դաշնամուր նվագելուց հետո արցունքներս եմ սրբում ու հիշում եմ ջութակ նվագելու երազներս, շատ հուզիչ էր)
Մինչև գեղարվեստի ավագ դպրոց գալը պետք է որոշում կայացնեի՝ նկարչությու՞ն, թե՞ դերասանություն, թե՞ կինո-ֆոտո: Ընտրեցի դերասանությունը, քանի որ միշտ կինոների սիրահար եմ եղել, բայց չէի կարծում, որ ես կկարողանամ զբաղվել դրանով: Համ էլ ուզեցի նոր բան սովորել, տեսնել՝ էլ ինչ եմ կարող անել: Ու այպիսով երեք տարի է՝ արդեն դերասանություն եմ սովորում: Ինձ դուր է գալիս այս մասնագիտությունը, մանավանդ, որ մի պահ ինքս ինձ մի կողմ եմ թողնում ու դառնում եմ մի ուրիշ կերպար: Լավ է ստացվում ինձ մոտ, մտածում եմ՝ նրանից է, որ փոքր ժամանակ լավ սուտասան եմ եղել: Բայց չգիտեմ կշարունակեմ արդյոք այս ուղղությամբ: Ինձ թվում է՝ միտքս էլի եմ փոխելու: Բայց դեռևս ամեն ինչ լավ է ու հարմար:
Annie Akkam 